فینگر یوفکا به درد جشن و پارتی می‌خوره، لقمه‌ای و دم دسته، قاشق و ظرف و اینا هم نمی‌خواد. کاش همیشه جشن بود که فینگر یوفکا بزنیم بر بدن! حیف اون‌قدر جشن نداریم، بیشتر سوگواری داریم. این حقیقت که جامعه ما جزو جوامع غمگین دنیاست به نظرم به خیلی عوامل مربوطه ولی شاید وضعیت اقتصادی و فرهنگ جامعه دو تا از مهم‌تریناش باشه. از دیدگاه من که تو کار خوردوخوراکم، شک نکنین به خوراک هم مربوطه! 😉 نظر شما چیه؟

این فینگر با فینگر قبلی یه تفاوت کوچولو داره.

ویدیوی آموزشی فینگر یوفکا (فرپزی) رو از پیج مزه ببینین و قبلش هم حتما به اسنک گوشت و تخم مرغ هم سری بزنین.

“اگه واقعا می‌خوای با کسی دوست بشی، به خونه‌ش برو و باهاش غذا بخور. کسی که غذاشو بهت بده، قلب‌شو بهت می‌ده.”

غذا چیه؟ لذت چشیدن؟ رفع گرسنگی؟ من فکر می‌کنم مفهوم غذا خیلی بیشتر از این‌هاست. وقتی بخشی از غذاتو به کودک فقیر می‌دی، غذا یعنی فداکاری؛ وقتی آخر روز، خسته به خونه‌ت برمی‌گردی و به همسرت تو درست کردن شام کمک می‌کنی، غذا یعنی عشق؛ و البته گاهی هم ظرف‌ها رو می‌شوری که در این‌صورت، غذا یعنی مسئولیت!

غذا اون چیزیه که ما رو به هم پیوند می‌ده، تو هم اگه دوست داری عضو یک گروه باشی که توش حالت خوب باشه، به بقیه عشق بورزی، خودت انسان بهتری بشی و از زندگی لذت ببری یه سر به استودیوی مزه‌اویو بزن. آدرس وب‌سایت و آیدی شبکه‌های اجتماعی همین نزدیکه، ما این‌جا منتظرت هستیم 🙂